Er is een school in Nederland, die mogelijk maakt wat onmogelijk lijkt. Nog nooit heb ik zulke empathische, liefdevolle en professionele medewerkers gezien als alle mensen die op deze school werken. Het is duidelijk hun roeping.
Die school is de Kom in Druten. In hun visie die staat op de website van de school, lees je al waar zij voor staan;
Een mens kan niet zonder een ander. Elk mens is uniek.
Een mens leeft in een maatschappij. En dat brengt rechten en plichten met zich mee. Deze visie op mens en maatschappij ligt ten grondslag aan de algemene doelstelling van onze school.
‘Uitgaande van en rekening houdend met de mogelijkheden en de capaciteiten die ieder van onze leerlingen heeft, proberen we de leerling op een zinvolle en aangename manier te brengen tot een zo optimaal mogelijk functioneren in zijn leefwereld. Tegelijkertijd grijpen we de mogelijkheden aan om de ‘buitenwereld’ meer begrip en acceptatie bij te brengen voor onze leerlingen.’
En wat zo geweldig is, is dat deze visie ook daadwerkelijk tot uiting komt. Iedere school kan zulke mooie woorden op zijn website zetten, maar er naar handelen is een tweede.
Elk jaar organiseert de school een kerstviering in de Grote Kerk in Druten. Een viering die mij iedere keer weer diep ontroert en aan de vochtige ogen van alle andere bezoekers te zien, ben ik niet de enige. Álle kinderen vieren en beleven het kerstfeest en doen mee. Welke beperking een kind ook heeft, er wordt altijd gekeken naar wat het kind wél kan. Heeft een kind niet de mogelijkheid om een instrument te bespelen? Dan bedenken de leerkrachten hoe het toch kan, door middel van het drukken op een knopje bijvoorbeeld. Met of zonder rolstoel, wel of niet sprekend, niets is een belemmering. ‘Dit is voor ons Kerst,’ beamen alle medewerkers tijdens het kerstfeest.
Ook voor directeur Jos van Summeren gelden deze woorden. Hij kent elke leerling (ruim 200) en alle ouders bij naam en is bekend met alle omstandigheden. Hij ziet nieuwe situaties als uitdaging in plaats van een belemmering. Ook al kost het soms moeite beleidsbepalers daarin mee te krijgen, hij blijft buiten kaders en hokjes denken en heeft daar terecht een onderwijsprijs mee verdiend.
Gisteren liet de Kom weer zien wat mogelijk is. Carnaval vieren, inclusief een optocht door het dorp. Druten is een dorp waar mensen met een beperking volledig geaccepteerd worden. En dat komt door de inzet van deze school. Het dorp wordt betrokken bij activiteiten, zodat er een inclusieve samenleving ontstaat.
Ik vind dat iedere beleidsbepaler eens het gesprek moet aangaan met de kinderen, hun ouders en het geweldige personeel van deze school. En voor mensen die in het onderwijs werken en niet zo goed begrijpen wat empathie, inclusie en liefde voor je vak betekent, zou een stage op de Kom zeer waardevol zijn. Het zou mooi zijn dat zij tijdens zo’n stage ervaren wat het verschil kan maken. Het kan ook zijn dat ze tijdens die stage ontdekken dat zij dit niet kunnen of willen bieden. Wat ze dan het beste kunnen doen? Ik denk dat je het antwoord daarop zelf wel kunt invullen…
Tekst: Patricia van de Lagemaat.