Vierdaagse-vreugde in beeld – RTL-reportage door Jos Kruisbergen
De Vierdaagse is niet zomaar een wandelevenement. Het is een verbroederingsfeest. En tientallen jaren lang mocht ik dat feest vastleggen voor RTL, samen met mijn trouwe geluidsman Geert Megens. De commerciële omroepen waren net begonnen.
We begonnen steevast in de vroege uurtjes. Om twee uur ’s nachts stonden we al paraat in Beneden-Leeuwen, klaar om de eerste lopers met de bus te zien vertrekken. In die beginjaren vond de landelijke televisie de 4Daagse maar een “ver-van-mijn-bed-show”. Alleen de NOS zond de intocht uit. Wij begonnen al op maandag en na de start trokken het veld in en maakte landelijke shots en probeerden een mooie zonsopkomst met lopers te maken, tussen de mensen, de sfeer van de dorpen , de muziek de emotie.
Toen ik bij RTL voorstelde om iedere dag verslag te doen van de Vierdaagse, hoefde ik mijn grote baas Henny de Vos niets uit te leggen. Hij had direct vertrouwen in mij. En zo waren wij van RTL de eerste landelijke zender die echt álles in beeld bracht. Daar waren we trots op. Al snel volgden de andere zenders, maar wij waren de pioniers.
Kruisbergen vertelt: In de begintijd stonden er bij de start alleen wat fotografen. Dat was het. Tegenwoordig staat er een compleet bataljon aan pers te wachten op de eerste loper. En waar vroeger kaartjes geknipt werden, gaat tegenwoordig alles digitaal. De tijden zijn veranderd.
We hadden een warme band met marsleider Wim Janssen, persvoorlichter André Sonneville en nog een aardige man van wie ik de naam kwijt ben. Na de start mochten we steevast een kop koffie en wat broodjes komen eten in de kelder van een oude school. Nu staat er een enorme perstent – toen nog ondenkbaar. Na de opnames werd het filmmateriaal per motor naar Hilversum gebracht. Als ik tijd had monteerde het verhaal thuis waarna een koerier het weer kwam ophalen voor uitzending. Later verhuisden we naar een camping in Groesbeek, met een caravan vol verslaggevers. Daar monteerden we alles ter plekke, en om zes uur ’s avonds moest het via een straalwagen naar Luxemburg worden gestuurd – en van daaruit naar Hilversum. Geen mobieltjes of laptops zoals nu; het was pure ambacht.
Door de jaren heen bouwden we een netwerk op in het hele Vierdaagsegebied. Dankzij bevriende controleurs konden we de auto zelfs vlak bij de finish parkeren. Overal hadden we bekende gezichten, een warm welkom. Het was een feest.
In het begin konden we nog met de auto over het parcours rijden – dat werd later onmogelijk. Maar we hebben in al die jaren veel prachtige beelden geschoten, ook van bekende Maas en Walers. Zoals fotograaf Jan Rikken van De Gelderlander, die helaas veel te vroeg is overleden. En mijn dierbare collega Geert Megens is er inmiddels ook niet meer. Ook zoals de landelijk bekende mevrouw Berkhout, de oudste deelnemer, altijd klaar voor een praatje.
De herinneringen zijn goud waard. Zoals dat moment wanneer de lopers over de Via Gladiola langs de tribunes liepen, en het publiek ineens begon te zingen: “Josje bedankt!” – dat was leuk en bijzonder.
De Vierdaagse is meer dan wandelen. Het is een verbroederingsfeest. Vier dagen lang laat het zien hoe mooi saamhorigheid kan zijn. Alle wereldleiders zouden eens moeten komen kijken. Dan zouden ze zien: zo kan het ook. Weg met die oorlogen.
Bekijk de compilatie van Jos Kruisbergen – 26 jaar geleden gemaakt – en proef de sfeer van die bijzondere jaren.
