Vorige week was ik bij een bijeenkomst met Margrite Kalverboer, de kinderombudsman. Zij vertelde dat veel kinderen last hebben van angstgevoelens en somberheid. Dat hoor ik vaker en het verbaast me een beetje. De meeste kinderen in Nederland groeien immers op in een veilige omgeving in een, nog steeds, welvarend land.
Kinderen kijken op naar hun ouders
De uitleg van de kinderombudsman maakte veel duidelijk. Kinderen vertrouwen namelijk op hun ouders en op andere volwassenen. Als er problemen zijn, dan zijn er de volwassenen om die op te lossen. Kinderen hoeven zich daar niet druk om te maken, ze kunnen onbezorgd kind zijn. Maar dat is aan het veranderen. Er zijn steeds meer problemen waar volwassenen geen raad mee weten.
Op het journaal komen berichten over klimaatverandering, wanhopige boeren, asielzoekers waar geen bed voor is, energiecrisis, prijsstijgingen en zelfs de bedreiging van de wereldvrede. Al dat nieuws is geen ver-van-mijn-bed-show meer, de gevolgen raken ons rechtstreeks.
Veel mensen maken zich op dit moment zorgen of zij de energierekening nog wel kunnen betalen en de dagelijkse boodschappen worden steeds duurder. Een onzekere tijd waar zelfs de grootste optimist wel eens somber van wordt. En dat merken onze kinderen.
Het wordt altijd (weer) licht
Wij, volwassenen, maken ons zorgen. Maar we weten ook dat iedere periode voorbijgaat. De Groninger Ede Staal zong heel mooi: ’t het nog nooit, nog nooit zo donker west of ’t wer altied wel weer licht.
En zo is het. Volwassenen weten dat. Wij weten dat het hele leven bestaat uit bergen en dalen. Onze kinderen hebben die wijsheid nog niet. Wij kunnen niet alle problemen oplossen. Maar we kunnen onze kinderen wel de les van Ede Staal leren, dat het altijd weer licht wordt. Het is aan ons om de kinderen die wijsheid bij te brengen, zodat ze weer onbezorgd kunnen spelen.
Corry van Rhee-Oud Ammerveld
Burgemeester
