Ieder jaar worden de vrijwilligers van zorggroep Maas & Waal in het zonnetje gezet. Maar niet eerder zo uitgebreid als nu: met vervoer naar en van de Agnietenhof in Tiel, een uitgebreid broodbuffet en als klapstuk van de avond een bijzondere voorstelling over dementie.
Het heeft alles met de actualiteit van de veranderingen in de zorg te maken, vertelt Diana van Olderen, vrijwilligerscoördinator van zorggroep Maas & Waal. “Wij hebben onze vrijwilligers dit kunnen aanbieden omdat de overheid via het programma Waardigheid en Trots geld beschikbaar heeft gesteld om onder andere vrijwilligers te scholen. Door hen te trainen stellen wij ze in staat om, ondanks de intensievere zorg in verpleeghuizen, hun vrijwilligerswerk voort te zetten. En dat is, zoals iedereen waarschijnlijk wel weet, van onschatbare waarde.”
Leuke avond is terecht
Maar een theatervoorstelling? Is dat wel scholing? In het geval van de productie ‘Dag Mama’ wel, zo bleek later op de avond. Die avond begon met een drankje in de foyer en een royaal broodbuffet dat de genodigden voldoende energie opleverde om ten volle te kunnen genieten van het programma in de theaterzaal. Daar werd iedereen nogmaals van harte welkom geheten door Diana van Olderen. Voordat zij overging tot het huldigen van de jubilerende vrijwilligers, gaf zij het woord aan Bert van Lingen, voorzitter van de Raad van Bestuur van zorggroep Maas & Waal. Hij vertelde dat hij in aanloop naar deze avond regelmatig de vraag kreeg voorgelegd of het wel terecht was om zoveel geld aan vrijwilligers te besteden. “En dat waren geen medewerkers of bewoners die die vraag stelden, maar vrijwilligers zelf.” De bestuurder benadrukte vervolgens dat het echt terecht was dat de vrijwilligers zo’n leuke avond voorgeschoteld kregen. “Het is overigens niet alleen een leuke avond, het is ook samen iets leren.” En dat is nodig, want de zorg wordt steeds zwaarder en er wordt steeds beter geleerd hoe daarmee om te gaan. Ook vrijwilligers groeien daarin mee.
Minutenlang applaus
De bossen bloemen op het podium kondigden het volgende programmapunt aan: de huldiging van de jubilarissen. Per zorglocatie werden de jubilerende vrijwilligers, sommigen 12,5 jaar, anderen 25 jaar en enkelen maar liefst 40 jaar betrokken bij zMW, het podium opgeroepen. Dat ging niet altijd zonder slag of stoot. Sommige vrijwilligers waren slecht ter been, anderen herstellende van een ziekenhuisopname. Toch wilden ze allemaal maar één ding: erbij zijn. En zo stonden ze uiteindelijk allemaal op het podium, en werden ze minutenlang toe-geapplaudisseerd door de overige aanwezigen.
Dag Mama
Na deze festiviteiten was het toneel voor de acteurs van Dementie in Theater. Met hun nieuwste geaccrediteerde trainingsprogramma Dag Mama lieten zij de vrijwilligers ervaren wat dementie met de betrokkenen – de bewoner, familie en de professional en vrijwilliger – doet. In de pauze viel er veel herkenbaarheid te beluisteren bij het publiek. De scènes op het toneel van een dementerende moeder en een dochter die dat maar moeilijk kan accepteren, werden heel indringend en zeer realistisch gevonden.
Belangrijke inzichten, praktische handvatten
Na de pauze volgde het interactieve deel van de voorstelling. Hierin werden de belangrijkste inzichten, praktische handvatten en omgangsvormen aangereikt, niet zelden op hilarische wijze. Ook werd er regelmatig teruggegrepen naar het theaterstuk, waarmee op een speelse, levendige manier flink wat kennis werd opgedaan door de aanwezigen. Diana van Olderen: “In iedere zorglocatie gaan we deze avond nabespreken in een kleiner gezelschap. En dan zal het specifiek gaan over het trainingsprogramma en hoe onze vrijwilligers de opgedane kennis kunnen inzetten in hun werk. Vooraf vroegen sommige vrijwilligers mij of het geld dat dit vrijwilligersfeest kost niet beter naar onze cliënten kon gaan. Ik hoop dat ze na vanavond overtuigd zijn dat deze voorstelling niet alleen mooi en bijzonder was, maar hun ook iets heeft geleerd. Want wat we vanavond allemaal hebben opgestoken, komt uiteindelijk ook ten goede aan de bewoners.”
Rond kwart voor elf ’s avonds stroomde de foyer weer vol. Niet alleen vol vrijwilligers, maar ook vol indrukken en verhalen. Verhalen van herkenning, van inzicht, van verwondering. Mooie indrukken die ongetwijfeld hun weg zullen vinden naar en in de omgang met bewoners van zorggroep Maas & Waal. Want dat, zo klinkt steeds weer door in gesprek met vrijwilligers, is toch waar het om gaat.
